کتاب بیست

 

    

طبق گزارش مطبوعات صدها کتاب پشت دیوار کسب اجازه مانده‌‌اند. ممّیزی این کتاب‌ها کاملاً سلیقه‌ای و به تشخیص و استنباط مأمور خوانش و گزینش یا از گردونه طبع و نشر خارج می‌شوند و یا پس از طی مراحلی، از چرخه بازبینی، موفق بیرون می‌آیند. تعداد کتبی که از غربال رد می‌شوند بسیار نادر است حتی کتاب‌هایی که در سال‌های قبل اجازه انتشار یافته‌اند. بر اساس اصل 24 قانون اساسی جمهوری اسلامی، نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند، مگر آنکه مخل به مبانی اسلام و یا حقوق عمومی باشد آیا تمام کتاب‌های رده علوم انسانی پشت دیوار مانده، از این اصل مهم قانون اساسی عدول کرده و مرزهای مجاز قانونی را شکسته‌اند؟ چنین تصوری بعید بنظر می‌رسد مگر آنکه احتمال دهیم از نظر ممیزان، ادبیات و علوم انسانی عمدتاً طبعتی خطاکار دارند و باید مراقب بود تا چون ماهی از شست نجهند!
البته علل و عوامل به محاق رفتن کتاب‌های ادبی بر ما معلوم نیست و نیز آشکار نیست که با وجود امواج غیرقابل کنترل ماهواره و اطلاع‌رسانی اینترنتی، چند صد کتاب، آنهم از نوع داستان، رمان، شعر و نظایر آن با چند صد خواننده (تیراژ کتاب در ایران این را می‌گوید) چه خطری می‌تواند داشته باشد. این آثار پشت در مانده چقدر می‌تواند اثر تبلیغاتی برای اخلاق عمومی یا تأثیر سوء سیاسی داشته باشد؟ شعر و چکامه، داستان، طنز و غیره و ... حاصل تخیل و روح لطیف و شاعرانه انسان‌هاست و به تلطیف افکار و محیط زیست، شور و شوق زندگی. امید و نگاه واقع‌بینانه به آینده، دقت و ریزبینی و درک محیط پیرامون و برخورد مدّبرانه و مهربانانه با جامعه و مردمانش کمک شایان می‌کند. با علوم انسانی باید انسانی برخورد کرد. به یقین فکر و اندیشه را نمی‌توان در اطاقک‌های انفرادی کوچک محدود و محبوس کرد.