کتاب بیست

 

  

محمود گلابدره ای، متولد 1318 شمیران است و از شاگردان جلال آل احمد. او کتابهایی چون "داستان جولی"، "سگ کوره پز"، "اباذر تجار"، "پر کاه" و "بادیه" را قبل از انقلاب نوشته و بعد از انقلاب کتابهایی مثل "اسماعیل- اسماعیل"، "صحرای سرد"، "پرستو"، "دال"، "ترس" و ... را به چاپ رسانده است.
************************
آقای گلابدره ای، آخرین کتابی که خوانده اید چه بوده؟
کتاب "خنده در خانه تنهایی" آقای "بهرام مرادی".
داستان "خنده در خانه تنهایی" چیست؟
بهرام مرادی در این کتاب از اتفاقهایی که برای مهاجران مقیم آلمان می افتد و فرهنگ ایرانیهایی که آنجا زندگی می کنند، می نویسد.
و چه ویژگی از این کتاب برای شما جذاب بوده؟
داستان "خنده در خانه تنهایی" صرفنظر از محتوایش، فرمی زیبا دارد و تکنیکی که نویسنده برای بیان داستانش در نظر گرفته تکنیک خوبی است. یک تکنیک مدرن که خوب در داستان نشسته و مهمتر از این با پایان بازی که نویسنده برای داستانش در نظر گرفته مخاطب را آزاد می گذارد تا در مورد پایان کتاب، خودش تصمیم بگیرد. البته این تکنیک و به شیوه مدرن نوشتن دستمایه بسیاری از داستان نویسان امروز ایرانی و خارجی بوده و به نظر من مرادی خیلی خوب در این کتاب از این تکنیک استفاده کرده است.
به نظر شما با توجه به فرمی که نویسنده برای بیان داستانش از آن استفاده کرده، این کتاب یک اثر برگزیده و ماندگار خواهد شد؟
کتاب "خنده در خانه تنهایی" اگر چه کتاب خوبی است، ولی کتابهایی بهتر از این هم توسط نویسندگان جوان نوشته می شود که به علت گمنام بودن و یا جوان بودن نویسندگانش، این آثار شناخته نمی شوند و گمنام می مانند.
و آخرین کتابی که خودتان نوشته اید، چه بوده؟
کتاب "زن نویسنده و هاویه هوو" این کتاب شامل دو داستان است که به خاطره اصرار ناشر در یک کتاب چاپ شده. داستان "زن نویسنده" با یک تکنیک جدید و مدرن نوشته شده که شاید برای خوانندگانی که به دنبال ادبیات نو هستند، جالب باشد، در حالی که داستان "هاویه هوو" خط سیر داستانی مستقیم دارد. این داستان متن ساده و معمولی دارد که موضوع آن مشکلات طبقه خاصی از جامعه امروز را در برمی گیرد، آدمهایی که صاحب پول و ثروتی بادآورده می شوند و می خواهند زندگیشان را تغییر دهند.
به عنوان یک مخاطب یکی از نقاط ضعف داستانتان را بگویید؟
خیلی دوست داشتم داستان "هاویه هوو" را هم با تکنیکی مدرن روایت می کردم، اما مخاطبان هنوز تکنیکهای جدید داستانی را دوست ندارند و دلشان نمی خواهد به عنوان مخاطب برای داستان تصمیم بگیرند و نقشی در آن داشته باشند! اما اگر مخاطب، این کتاب را بخواند، می تواند با خواندن آن هم با شیوه نوشتاری قدیمی من آشنا شود و هم با شیوه جدید، از این نظر فکر می کنم این کتاب، کتاب جالبی باشد!خدیجه تقوی فر
قدس
http://www.qudsdaily.com/archive/1385/html/4/1385-04-26/page46.html#1